ขตอย หมายถึง [ขะ-] น. แมงป่อง. (ข. ขฺทวย).
[ขะ-] (โบ) น. กระดิ่ง, กระดึง, เช่น ขทิงทอง รนนทดโยงลยวแล่ง. (กําสรวล).
[ขะ-] (โบ) น. ต้นกระทิง.
[ขะ-] (โบ) น. ปลากระทิง.
[ขะ-] (โบ) น. กระดิ่ง, กระดึง.
[ขะ-] (โบ) น. ต้นกระทิง.
น. สิ่งที่เป็นเส้นขึ้นตามผิวหนังคนและสัตว์ เช่น ขนตา ขนนกขนเม่น และใช้ตลอดไปจนถึงที่ขึ้นบนผิวต้นไม้ ผลไม้ ใบไม้และอื่น ๆ, ราชาศัพท์ว่า พระโลมา.
น. ขนตั้งชันฟูขึ้น เกิดจากความตกใจหรือความกลัวเป็นต้น.